صنایع تخمیری سبز ایران

واحدهای صنعتی تولید بیواتانول، بعنوان صنعت مادر بیوتکنولوژی، ورود کشور به عرصۀ تولید انبوهی از محصولات مفید را تضمین می کنند. بیوتکنولوژی صنعتی نیاز استراتژیک کشور است و بی تردید دانش آن بسادگی از سوی کشورهای توسعه یافته به صنایع ایران منتقل نخواهد شد.
این صنعت ارزشمند، فرایندهای تخمیر محصولات کشاورزی (بویژه نیشکر و چغندر) را به طور ناقص طی نموده و حجمی از مواد نیمه فرایند شده را با عنوان پسماند و پساب بوجود می آورد و مجموعه ای از مشکلات را برای محیط زیست باقی می گذارد. از میان برداشتن موانع اقتصادی و محیط زیستی بر سر راه توسعه صنایع تخمیری و تولید بیواتانول اهمیت بسیاری دارد.
راهکارهایی که با نام پالایش هوازی و بیهوازی پساب تبدیل انبوهی از مواد آلی ارزشمند به آب، کربن دی اکسید، متان و گازهای گلخانه ای دیگر را دنبال می کند، قطعاً راه حل سودمند نهایی نیست.
فناوری الکل (بیواتانول) سبز، زنجیره ای از فرایندهای همراه یا دنبالۀ تخمیر الکلی است که مجموعه ای مواد مفید و دارای بهره وری اقتصادی مبتنی بر توسعۀ پایدار و با کمترین خسارت به محیط زیست را در کنار بیواتانول تولید می کند.

فناوری بیواتانول سبز با نیازمند فرایندهای مکمل برای تخمیر و تولید بیواتانول است:

• تکمیل زنجیره فراوری ویناس و گسترش بازار محصولات جانبی و جدید
• بازچرخش آب در سیستم با هدف کاهش مصرف آب تا بیش از 90%
• بهبود سویه های مخمر (افزایش راندمان تولید، توسعه سوبسترا به قندهای پنج کربنی،
• اصلاح فرایند تخمیر برای افزایش کارایی فرایند تولید بیواتانول
• کاهش بار ورودی به واحد پالایش (استفاده از مخمرهای فلوکولانت، ساخت سپراتورها و عوامل فلوکولاسیون)
• توسعۀ روش های حدید پالایش و فرآوری مواد (از جمله پساب و پسماند)

فناوری بیواتانول سبز با دستاوردهای ارزشمندی همراه است:

• ایجاد کسب و کارهای جدید و اشتغال برای مردم بومی و غیربومی
• ارتقای ارزش افزودۀ صنعت و توسعل تولید بیواتانول
• رشد بیوتکنولوژی صنعتی و فناوری های نوین برای تولید دیگر فرآورده های تخمیری