تولید سالانه الکل سازی های کشور مجموعه ای از محلول های آبی اتانول با درجات مختلف از 20% تا 99/8% را شامل می شود. تراکم مواد آلی در پساب باقیمانده (ویناس) 25 تا بیش از 50 گرم در لیتر است و تراکم بالایی از مواد معدنی دارد. هم اکنون جداسازی زیست توده مخمر در این صنعت اغلب صورت نمی پذیرد و زیست توده همراه پساب وارد سیستم های پالایش شده و بار COD را تشدید می کند.
مقدار مخمری که روزانه همراه پساب الکل سازی ها رها می شود، در حدود 100 تن برآورد می شود و لذا ارزش تغذیه ای و اقتصادی قابل ملاحظه ای هدر می رود. زیست تودۀ مخمر فرآورده ای غنی از پروتئین، اسید نوکلئیک، ویتامین ها و مواد پلی سارکاریدی و چربی است گه بالقوه مصرف خوراکی دارد. پالایش این حجم بالا از زیست توده مخمر در پساب کار دشواری بنظر می رسد، با ملاحظۀ این مطلب که هر گرم گلوکز مقداری COD (نیاز شیمیایی به اکسیژن) برابر با 1066 واحد (O2 mg/l) تولید می کند، می توان انتظار داشت که زیست توده مخمر بار آلودگی معادل 96 میلیارد واحد در روز به واحدهای الکل سازی کشور تحمیل می کند. برای مقایسه این میزان بار آلودگی معادل حدود 160/000 مترمکعب پساب شهری در روز است که معادل فاضلاب یک شهر 800/000 نفری است.
موارد بالا تنها بخشی از اهمیت جداسازی مخمرها را نشان می دهد، زیرا از سوی دیگر می توان از زیست توده برای تغذیۀ دام، طیور و آبزیان استفاده کرد. کاهش بار آلودگی ناشی از زیست توده مجموعه ای از اقدامات در فرایندهای فرودست تولید بیواتانول را می طلبد.
برخی از اقدامات برای افزایش کارایی کاهش بار آلودگی را می توان به شرح زیر نام برد: