انتظار می رود که حجم پساب تولید شده فراتر از 2500 تا 3000 مترمکعب در رور باشد. پالایش این حجم بالا از پساب دشوار بنظر می رسد، لذا یکی از راههای مؤثر در حل مسئله پساب الکل سازی، جستجوی راه های مناسب برای مصرف مستقیم و بی واسطه پساب با کمترین هزینه است. آبیاری یکی از راههای تجربه شده است. فراوری ماهرانه ویناس به جداسازی املاح و دستیابی به مواد آلی ارزشمند مانند فولویک اسید، لاکتیک اسید، ملانوئیدین، اریتریتول، گلیسرول می انجامد.
واقعیت آن است که فرایند های تولید بیواتانل یک چرخۀ ناقص از فرآوری متابولیک زیست مواد را طی می کنند. در این چرخۀ ناقص گیاه نیشکر، چغندر، غلات و دیگر محصولات کشاورزی کشت شده و بخش هایی از آن مانند ساکارز، استخراج می شود. این در حالی است که برخی از بخش های باقیمانده فرآوری نشده و به عنوان پسماند و پساب بی مصرف دفع می شود.
تکمیل چرخه باید به گونه ای باشد که مواد بیشتری را از بقایای تخمیر بازیافت نموده و آب نهایی را دوباره در چرخۀ تولید به کار بگیرد. این امر به تکنولوژی های پیشرفته نیاز دارد. با این حال مصرف پسماند و پساب تخمیر با حداقل فناوری های موجود امکان پذیر است و برای مثال می توان به صورت محدود بخشی از پساب تخمیر را به ترکیب سوبسترای تخمیر برگشت داد و یا اینکه از پساب برای آبیاری مزارع نیشکر و دیگر گیاهان زراعی به روش علمی و برنامه ریزی شده، استفاده نمود.
برخی از اقدامات برای توسعۀ مصارف پساب و پسماند واحدهای تولید بیواتانل را می توان به شرح زیر نام برد: